Het einde van mijn stage is genaderd en als laatste daad mag ik nog één blog schrijven voor YfC Rotterdam. Het zoeken naar een onderwerp vond ik deze keer niet heel moeilijk. Als ik om mij heen kijk zie ik hoeveel mensen op zoek zijn naar hoop en richting. Wanneer ik terugkijk op de afgelopen periode zie ik hoe deze twee dingen in mijn leven steeds naar voren kwamen. Ik kan je namelijk vertellen dat het afgelopen jaar een grote zoektocht is geweest voor mij en dat mijn geloof en vertrouwen soms aardig op de proef zijn gesteld. Maar ondanks dat het een proces is wat een heel leven doorgaat, heb ik hierin het afgelopen jaar wel grote stappen mogen zetten. En daarom wil ik een stukje van dat verhaal delen! Het begon allemaal ongeveer een jaar geleden. Ik kreeg de opdracht van school om een stageplek te zoeken voor het eerste halfjaar van 2021. Niet bepaald mijn favoriete bezigheid kan ik je vertellen! Maar dat kon en mocht mij niet tegenhouden en dus dook ik diep in de zoektocht naar een leuke stageplek. Een plek waar ik zou groeien en waar ik mij thuis zou voelen. Ik pleegde een aantal telefoontjes, stuurde verschillende mailtjes en mocht zelfs een aantal keer op sollicitatiegesprek komen maar helaas was alles zonder positief resultaat. Ik bad veel en probeerde de hele situatie over te geven aan God en los te laten maar tegelijkertijd voelde ik de druk die de tijd met zich meebracht. De moed zonk mij steeds verder in de schoenen naarmate februari dichterbij kwam…
“Als je om je heen kijkt, maar je ziet niet wat je hoopt.
En als het lijkt of je al tijden zonder toekomst verder loopt.
Bedenk dan, als je zicht verliest: je loopt in Iemands zicht.
De Aanwezige verlaat je niet, want de hemel gaat nooit dicht.”
Kinga Ban – Vandaag
Toen kwam januari. Ik kreeg de tip om contact te zoeken met mensen van Youth for Christ maar ik merkte dat ik een drempel over moest om hen te mailen. Het leek mij namelijk best spannend om bij deze organisatie te werken. Je wordt uitgedaagd om je christelijke identiteit uit te dragen en de doelgroep leek mij best pittig! Zou ik dat allemaal wel aankunnen? Na wat wikken en wegen ging ik er voor en zocht ik contact, want het leek mij toch wel heel mooi en uitdagend. Om een lang verhaal kort te maken, ik mocht op gesprek komen en werd met open armen ontvangen! Alles was precies op tijd geregeld, twee weken voordat ik stage zou moeten gaan lopen.
Ik vond het spannend om te beginnen met mijn stage bij YfC Rotterdam. Ik was nog niet bekend met de doelgroep en kreeg dus voor het eerst, op professioneel vlak, te maken met multiculturele kinderen en jongeren! Dat was wel even wennen de eerste paar weken maar ik merkte dat ik mij snel op mijn gemak voelde tijdens de momenten waarbij ik in de wijk aan de slag ging. Het zorgde ervoor dat mijn wereld een stukje groter werd. Voor iemand die is geboren en getogen in een dorp waren dit namelijk vrij nieuwe stappen. Naast de nieuwe ervaringen met de doelgroep merkte ik dat ik op deze plek met mijn creativiteit aan de slag mocht. Ik houd erg van schrijven en ik kreeg zomaar de mogelijkheid om blogs te schrijven. Ook waren de gesprekken met de teamleden zo waardevol, kreeg ik nieuwe inzichten en merkte ik dat ik stappen zette in mijn persoonlijke relatie met God. Als extra cadeautje was er zelfs de mogelijkheid om meer te weten te komen over de studies Theologie en Social Work, dit zijn namelijk de twee studies waar ik naar aan het kijken ben als vervolgstudie!
Vanuit school kwamen er veel opdrachten wat soms voor een onoverzichtelijk geheel zorgde. Maar in alles werd voorzien. Wanneer afspraken plotseling werden afgezegd, de planning opeens totaal anders liep en de stress toenam merkte ik dat er, op de een of andere manier, altijd andere mogelijkheden of oplossingen kwamen. Het was een proces waarbij ik moest vertrouwen dat het goed zou komen! Ik leerde steeds meer en meer dat er altijd hoop is en oplossingen zijn. Zelfs op het punt dat ik me bijna niet meer druk maakte als er dingen anders liepen of wanneer ik merkte dat er opeens heel veel verantwoordelijkheden bij kwamen. Mijn hoop en vertrouwen legde ik steeds meer in mijn Vader. Het was dus een drukke periode maar zeker ook een gezellige, inspirerende en opbouwende tijd voor mij. Wat heb ik genoten van de warmte van het team, de nieuwe ervaringen en de fijne mensen die ik mocht ontmoeten. Ik ben echt gegroeid en ik merk dat ik steviger in mijn schoenen sta dan een halfjaar geleden. Het was een sprong in het diepe en volgens mij ben ik goed terecht gekomen!
“There is strength within the sorrow, there is beauty in our tears
And you meet us in our mourning, with a love that cast out fear
You are working in our waiting, You’re sanctifying us
When beyond our understanding, You’re teaching us to trust”
Micheal W. Smith – Sovereign over us
Ik was mij er, in de afgelopen periode, van bewust dat God telkens weer voorzag in tijd, oplossingen, energie en ontspanning. Dit gaf me vaak moed om verder te gaan en een volgende stap te zetten. Ik heb genoten van de afgelopen paar maanden. Het was de lange zoektocht waard! Over twee weken is mijn diploma-uitreiking en sluit ik deze periode af. Daarna ga ik richting Amersfoort. Een jaar lang ga ik het Basisjaar volgen op de Evangelische Hogeschool en de spannende zoektocht naar een kamer is begonnen. Het zijn weer veel nieuwe stappen maar ik vertrouw erop dat God, net als in het afgelopen jaar, ook nu weer zal voorzien! Als laatste wil ik je nog een bemoediging meegeven. Wanneer je de goede strijd van het geloof blijft strijden, je biddend je weg gaat en je vertrouwt op God dan zal Hij de juiste deuren openen. Hij zal voorzien in datgene wat je nodig hebt. Verlies de moed niet want wat Hij voor mij doet, kan Hij ook voor jou doen!
In liefde verbonden,
Thirze Eskes,
Stagiaire Jongerenwerker (MZ)