Het afgelopen anderhalf jaar is er veel gezegd over de Covid-19 situatie, zo had ook ik over veel dingen wel een mening. Een van de aspecten die ik in het bijzonder erg ongemakkelijk vond was het groeten van mensen. Waar je voorheen mensen tegenkwam en groette met het geven van een knuffel, een boks of een hand daar stonden we nu met een ongemakkelijk semi-sociaal knikje elkaar te begroeten. De intentie was er soms om elkaar aan te raken maar dan opeens kwam het toch weer op, ‘ooh ja, anderhalve meter afstand’. Begrijp me niet verkeerd, die regels waren er niet zonder reden maar de vraag rees bij mij waarom nu juist op dit vlak zo’n enorme strijd ontstond. Dan heb ik het dus niet over de strijd die er helaas nu gaande is die de steeds erger wordende polarisatie in de hand werkt, nee dan doel ik op de strijd die Paulus beschrijft, die strijd die niet tegen mensen maar tegen “hemelse vorsten, de heersers en machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen” gericht is.
“Kijk naar de wereld en je wordt bedroefd. Kijk naar binnen en je wordt depressief. Kijk naar God en je zal rustig zijn.”
Corrie Ten Boom
In het meest recente boek wat ik gelezen heb, ‘Geloven op de Tast’ van Tomáš Halík en Anselm Grün, werd ik getriggerd door een opmerking van een van de schrijvers. Grün schrijft, “Als ik de bloemen, de bomen, de dieren, de huid van een mens betast en streel, raak ik met mijn handen het geheimenis van God aan. In het tasten merk ik iets van de Geest van God”. Toen ik dat op me in liet werken moest ik denken aan het verhaal van de bloedvloeiende vrouw uit Mattheus 9. Deze vrouw was al twaalf jaar lang ziek. Ze had niet zomaar een ziekte maar een ziekte die haar isoleerde van het volk Israël. Volgens de wetten van het volk Israël, gegeven in het boek Leviticus, was alles waar zij op zou zitten of liggen onrein verklaard. Wie zo’n voorwerp aan zou raken zou zelf ook onrein zijn en wanneer iemand zich niet bewust zou zijn van zijn onreinheid, zou hij sterven wanneer hij in de tabernakel zou komen. Volgens Joodse uitleggers moest deze vrouw daarom dus geïsoleerd leven van het volk Israël, in quarantaine zo je wilt. Wat opvallend is aan dat gedeelte is dat deze vrouw Jezus aanraakt. Volgens de wetten zou Jezus nu onrein geworden zijn maar exact het tegenovergestelde zien we gebeuren, de vrouw wordt rein vanwege haar geloof. In het aanraken van Jezus’ kleed merkte ze iets van de kracht van de Geest van Jezus. Wanneer we de omliggende gebeurtenissen bekijken dan zien we dat dit verhaal niet op zichzelf staat. Eromheen zien we namelijk vier genezingen, waar het bij ten minste twee gevallen over onreine mensen gaat, waarbij Jezus iemand ziet en vervolgens aanraakt. Er zit dus kracht in Jezus’ aanraken en het maakt hem niet uit of je onrein bent, zijn reinheid overwint altijd.
“Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven”
Mattheus 11:28
Misschien laat dit gedeelte uit Mattheus 9 ons daarom wel zien waarom er zo’n enorme strijd gaande is rondom het aanraken van elkaar in deze periode van wantrouwen en polarisatie. Een van de grootste wapens van de tegenstander is ongetwijfeld om mensen de leugen te laten geloven dat ze er helemaal alleen voor staan. Depressie en eenzaamheid zijn daarvan een veelgehoord gevolg. Volgens het Nederlands JeugdInstituut zegt bijna 4 procent van alle 12- tot 18-jarigen voor minstens zes maanden in het afgelopen jaar een depressie te hebben gehad. In mijn werk hoor ik deze verhalen onder de jongeren ook en dat breekt mijn hart! In sommige gevallen is je primaire reactie dan de drang om een jongere een knuffel te geven waarbij ze enerzijds een gevoel van geborgenheid kunnen ervaren en weten dat ze er niet alleen voor staan. Anderzijds hoop je dat ze, zoals de eerder aangehaalde schrijver al schreef, iets van de Geest van God mogen ervaren in die aanraking. Ja ik houd mij over het algemeen aan de door de overheid opgestelde regels maar wanneer een jongere in zijn kwetsbaarheid laat zien dat zijn hart gebroken is dan zal ik, wanneer dat gepast is en in de hoop iets van Jezus te mogen reflecteren, kiezen voor de kracht van de aanraking. In het vertrouwen dat daarin de Geest van God merkbaar aanwezig is. Bid je voor ons mee zodat we in wijsheid de juiste keuzes kunnen blijven maken?
In liefde verbonden,
Frank van der Wildt
Missionair Jongerenwerker | Straatpastor